Velen denken dat de oorzaak van de pijn altijd op dezelfde plaats is als de pijn zelf. Dat is niet zo.
Veel van onze alledaagse pijnklachten worden feitelijk veroorzaakt door myofasciale triggerpoints (kleine spierknopen) in overbelaste of geblesseerde spieren. De moeilijkheid met triggerpoints is dat ze pijn afleiden. Deze verplaatsing van pijn zet iedereen op het verkeerde been, inclusief de meeste artsen. Dit is de reden dat pijn zo vaak foutief wordt gediagnosticeerd en zo vaak met pijnstillers wordt behandeld. Pijn is een teken dat er iets fout zit en dat het je aandacht nodig heeft.
Enkele voorbeelden:
Jennifer, achtentwintig jaar oud, die graag elke ochtend een stukje ging hardlopen, heeft dat op moeten geven en heeft zelfs moeite om te wandelen vanwege de onophoudelijke pijn in haar knieën en hielen.
Larry, tweeënvijftig jaar oud, kan alleen maar aan de voortdurende pijn in zijn rug denken. Hij komt maar met moeite in of uit zijn bed. Zijn rug doet pijn, of hij nu zit, staat of ligt.
Ken jij iemand zoals deze mensen?
Ze zijn overal – in iedere werkplaats, elk kantoor, ieder woonhuis. Wat ze allemaal gemeen hebben, naast hun chronische pijn, is dat ze niet de hulp krijgen die ze nodig hebben. Ze hebben dokter, fysiotherapie, chiropractie, acupunctuur etc. geprobeerd. Ze nemen hun pijnstillers en doen plichtsgetrouw hun rek en strekoefeningen. Soms voelen ze zich korte tijd beter, maar de pijn komt altijd weer terug. Het lijkt wel of niets de kern van hun probleem aanpakt.
Er komen steeds meer aanwijzingen dat de meest veel voorkomende pijnen en pijntjes feitelijk worden veroorzaakt door triggerpoints, oftewel kleine contracties in de spieren, spierknopen dus. Artsen die in pijnklinieken werkzaam zijn, en die goed in staat zijn pijn te vinden en te behandelen, hebben vastgesteld dat ze in ruwweg 75 procent van alle gevallen, de voornaamste oorzaak zijn van elk pijnprobleem. Zelfs fibromyalgie, een aandoening waardoor miljoenen mensen zijn getroffen, heeft zijn oorsprong in vele gevallen wellicht in triggerpoints.
Het is bekend dat triggerpoints de oorzaak zijn van pijn in het hoofd, nek en kaak, onderrug, het carpaal tunnelsyndroom, en vele soorten gewrichtspijn die onterecht worden toegeschreven aan artritis, tendinitis, bursitis, of letsel aan de gewrichtsbanden. Triggerpoints veroorzaken symptomen als oorpijn, duizeligheid, misselijkheid, maagzuur, hartritmestoornissen, tennisarm en pijn in de geslachtsdelen. En omdat triggerpoints verantwoordelijk kunnen zijn voor langdurige pijnklachten en invaliditeit waaruit geen verlossing mogelijk lijkt, kunnen ze depressiviteit veroorzaken.
Waarom heeft de medische gemeenschap het concept van triggerpoints niet in de armen gesloten? Ten dele komt dat doordat triggerpoints worden verward met acupunctuurpunten. Acupunctuur en acupressuur zijn vanuit het oude China tot ons gekomen en men zegt dat het een positief effect heeft op veronderstelde energiestromen in het menselijk lichaam. Alhoewel acupressuur en acupunctuur een positief effect schijnen te hebben, laten ze zich moeilijk wetenschappelijk onderzoeken.
Onze kennis over triggerpoints komt echter rechtstreeks uit westers medisch onderzoek. Het bestaan van triggerpoints is een feit. Je kunt ze met je vingers voelen. Ze zenden meetbare elektrische signalen uit die op de juiste apparatuur zichtbaar kan worden gemaakt. Men heeft ze gefotografeerd, in spierweefsel, met elektronenmicroscopen .
Het probleem bij het behandelen van triggerpoints is dat zij hun pijn vrijwel altijd naar een andere plek afleiden. De meest gebruikelijke pijnbestrijding is gebaseerd op de gedachte dat de oorzaak van de pijn gezocht moet worden op de pijnlijke plek zelf. Triggerpoints leiden de pijn dus altijd af naar elders. Deze afgeleide pijn zet iedereen op het verkeerde spoor, inclusief de meeste doctoren en alle anderen die in de gezondheidszorg werkzaam zijn. Volgens Travell and Simons faalt de gebruikelijke manier van pijnbestrijding zo vaak, omdat men zich op de pijn zelf richt en de pijnlijke plek behandelt, waarbij de oorzaak over het hoofd wordt gezien en dus niet wordt behandeld.
Gelukkig weet men tegenwoordig dat afgeleide pijn voorkomt in voorspelbare patronen. De waardevolle bijdrage die Travell en Simons en hun fantastische illustrator, Barbara Cummings, aan de medische wetenschap hebben geleverd, is dat zij deze patronen in kaart hebben gebracht. Als je eenmaal weet waar je moet zoeken, zijn triggerpoints gemakkelijk op de tast te vinden en kun je ze op meerdere manieren uitschakelen.
De methode bestaat uit zelfmassage die is gericht op specifieke triggerpoints. Vaak voel je al binnen enkele minuten een duidelijke vermindering van de klachten. De meeste klachten kunnen binnen drie tot tien dagen worden geëlimineerd. Zelfs langdurig chronische aandoeningen kunnen soms in slechts zes weken worden opgeruimd. Bij aandoeningen als fibromyalgie, chronische vermoeidheid en wijd verspreide myofasciale pijn kan het langer duren, maar ook hier kun je uitzien naar een continue en wezenlijke verbetering van je toestand.
Zelfmassage van triggerpoints werkt omdat het drie dingen doet: het doorbreekt de chemische en neurologische cirkel die de spierkrampen in stand houdt; het verbetert de circulatie die werd beperkt door de samengetrokken spierweefsel; het brengt een onmiddellijke strekking teweeg in de samengeklonterde spiervezels in het triggerpoint.
Heb je pijnklachten (die al langere tijd aanwezig is) maak eens een afspraak om te zien of je klacht dmv. Triggerpoint therapie verminderd of zelfs verholpen kan worden.